Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W książce przewija się non stop kilka zdań: o tym porozmawiamy później, o tym wolę nie mówić, tata go szanował. Ciekawostek było może kilka, nic wielce odkrywczego. Prowadzący wywiad momentami sprawiał wrażenie jakby znał Enza Ferrari lepiej od syna, albo rozszerzał swoją wypowiedź o jakieś zupełnie nieistotne informacje.
Ogólnie lekka, niezbyt fascynująca książka o ciekawej osobie jaką z pewnością był Enzo Ferrari. Żeby dowiedzieć się czegoś konkretnego trzeba szukać w innej książce.

W książce przewija się non stop kilka zdań: o tym porozmawiamy później, o tym wolę nie mówić, tata go szanował. Ciekawostek było może kilka, nic wielce odkrywczego. Prowadzący wywiad momentami sprawiał wrażenie jakby znał Enza Ferrari lepiej od syna, albo rozszerzał swoją wypowiedź o jakieś zupełnie nieistotne informacje.
Ogólnie lekka, niezbyt fascynująca książka o...

Historia Sydonii była mi znana już wcześniej, więc podeszłam do niej jak do rozwinięcia tego co już wiem. Czyta się dobrze, chociaż początek szedł mi opornie. Sama postać Sydonii wzbudzała różne emocje: sympatię, niezrozumienie, czasem niechęć. Z jednej strony walczyła o swoje racje, z drugiej- chyba trochę się zagalopowała.
Ogromnym plusem dla mnie jest fakt, że autorka oparła się na faktycznych dokumentach, w kwestii procesów sądowych, a jeśli chodzi o sam proces o czary oraz egzekucję, konsultowała się ze specjalistami by jak najbardziej odzwierciedlić możliwe wydarzenia.
Co do pozostałych spraw, pobytu na dworze, faktycznych przemyśleń i zachowań Sydonii- nigdy się nie dowiemy jak było, możemy się tylko domyślać.
Niemniej jednak dla mnie książka bardzo ciekawa, godna polecenia, szczególnie dla mieszkańców Szczecina i okolic.

Historia Sydonii była mi znana już wcześniej, więc podeszłam do niej jak do rozwinięcia tego co już wiem. Czyta się dobrze, chociaż początek szedł mi opornie. Sama postać Sydonii wzbudzała różne emocje: sympatię, niezrozumienie, czasem niechęć. Z jednej strony walczyła o swoje racje, z drugiej- chyba trochę się zagalopowała.
Ogromnym plusem dla mnie jest fakt, że autorka...

Jeśli ktoś oglądał Netflixowe Drive to survive to znajdzie tu dokładnie tego samego Steinera. Prosty, szczery, wulgarny, śmieszkowy. Jest w książce trochę faktów o tym, skąd się wziął w F1, trochę opowieści o innych motorsportach w których pracował. Poza tym, to relacja z całego sezonu. Nie oczekiwałam wiele po tej książce, więc nie jestem zawiedziona. Ot, Gunther, który nie wie dlaczego jest sławny i wcale nie pamięta swoich najsłynniejszych wypowiedzi z Netflixa, bo to było jego zwykle, niewyreżyserowane gadanie. Przeplatane przekleństwami.

Jeśli ktoś oglądał Netflixowe Drive to survive to znajdzie tu dokładnie tego samego Steinera. Prosty, szczery, wulgarny, śmieszkowy. Jest w książce trochę faktów o tym, skąd się wziął w F1, trochę opowieści o innych motorsportach w których pracował. Poza tym, to relacja z całego sezonu. Nie oczekiwałam wiele po tej książce, więc nie jestem zawiedziona. Ot, Gunther, który...

Czyta się lekko, szczególnie fajne dla fanów Pottera są smaczki z planu, jak też relacje o innych aktorach.
Muszę też przyznać, że byłam zaskoczona. Obserwuję Toma na Instagramie, więc mam jakiś pogląd na jego aktualną działalność, ale nie wiedziałam, że taką drogą do tego doszedł. Mając widoczny ten jego "serdeczny" obraz, ten nastoletni ancymon był dla mnie nieznany. Daje to ciekawy obraz człowieka, który jest bardzo popularny, ale też w tym wszystkim walczył o zachowanie siebie, swoich pasji i zwykłego życia. Mam bardzo pozytywne odczucia na jego temat po skończeniu tej książki. Poruszył w niej też trudniejsze tematy, o których nie zawsze się mówi.
Nie zawiodłam się.

Czyta się lekko, szczególnie fajne dla fanów Pottera są smaczki z planu, jak też relacje o innych aktorach.
Muszę też przyznać, że byłam zaskoczona. Obserwuję Toma na Instagramie, więc mam jakiś pogląd na jego aktualną działalność, ale nie wiedziałam, że taką drogą do tego doszedł. Mając widoczny ten jego "serdeczny" obraz, ten nastoletni ancymon był dla mnie nieznany....

Byłam ciekawa jak zostanie rozwiązany wątek szantażu (trochę się zawiodłam) i Lisa (bardzo się zdziwiłam). Zbrodniczy motyw przewodni, czyli zbiorowa mogiła mógłby być rozwinięty bardziej, bo mam wrażenie że był trochę wątkiem pobocznym przy innych aspektach życia Sawickiej, ale może to tylko moje wypaczenie kryminalne.
Po niektórych z poprzednich części miałam czasem zniesmaczenie postacią Sawickiej- chyba po prostu spodziewałam się już po niej wszystkiego co najgorsze stąd też w ostatniej części już mnie nie rozczarowała.
Jeśli wziąć pod uwagę wszystkie aspekty, a więc też lekkość czytania, krótkie rozdziały, które prowokują do przeczytania "tylko jeszcze jednego" to jako zwieńczenie serii o prokurator Sawickiej książka jest całkiem niezła.

Byłam ciekawa jak zostanie rozwiązany wątek szantażu (trochę się zawiodłam) i Lisa (bardzo się zdziwiłam). Zbrodniczy motyw przewodni, czyli zbiorowa mogiła mógłby być rozwinięty bardziej, bo mam wrażenie że był trochę wątkiem pobocznym przy innych aspektach życia Sawickiej, ale może to tylko moje wypaczenie kryminalne.
Po niektórych z poprzednich części miałam czasem...

Pierwsza książka tegoż autora, po którą sięgnęłam.
Po pierwszych 70 stronach zastanawiałam się czy jest sens ją kończyć. Dobrnęłam. Styl pisania nawet przystępny, ale reszta mnie nie kupiła. Na razie twórczość pana Mroza zostawiam dla innych.

Pierwsza książka tegoż autora, po którą sięgnęłam.
Po pierwszych 70 stronach zastanawiałam się czy jest sens ją kończyć. Dobrnęłam. Styl pisania nawet przystępny, ale reszta mnie nie kupiła. Na razie twórczość pana Mroza zostawiam dla innych.

Inna niż poprzednie książki z cyklu. Na pewno przyjemniejsza do czytania.
Niestety w końcówce nie dość, że znowu trzeba mieć kartkę i długopis w celu rozpisania drzew genealogicznych i innych powiązań, to jeszcze główni bohaterowie "współcześni" zostają całkowicie usunięci a ich wcześniejsze przygody nie mają właściwie żadnego znaczenia dla całej historii.
Czułam się trochę, jakby autorowi skończyły się pomysły i nie miał czasu na wymyślenie czegoś lepszego na koniec.

Inna niż poprzednie książki z cyklu. Na pewno przyjemniejsza do czytania.
Niestety w końcówce nie dość, że znowu trzeba mieć kartkę i długopis w celu rozpisania drzew genealogicznych i innych powiązań, to jeszcze główni bohaterowie "współcześni" zostają całkowicie usunięci a ich wcześniejsze przygody nie mają właściwie żadnego znaczenia dla całej historii.
Czułam się...

Autorka jak zawsze robi w głowie niezły mętlik, dlatego co jakiś czas wracam do jej książek. Ale w trakcie czytania tej uświadomiłam sobie jedno: naprawdę nie lubię sposobu bycia pana Poirot 🙈

Autorka jak zawsze robi w głowie niezły mętlik, dlatego co jakiś czas wracam do jej książek. Ale w trakcie czytania tej uświadomiłam sobie jedno: naprawdę nie lubię sposobu bycia pana Poirot 🙈

Nieobliczalna Sawicka, upierdliwy Lis, niezdecydowany Michalski i do tego oczyszczanie społeczeństwa z nierokujących jednostek. Akcja płynie wartko, czyta się bardzo szybko i ma ochotę na więcej.
Duży plus za nawiązanie do lubianego przeze mnie Death Note'a.

Nieobliczalna Sawicka, upierdliwy Lis, niezdecydowany Michalski i do tego oczyszczanie społeczeństwa z nierokujących jednostek. Akcja płynie wartko, czyta się bardzo szybko i ma ochotę na więcej.
Duży plus za nawiązanie do lubianego przeze mnie Death Note'a.

Przyjemna, niezobowiązująca. Przeplatający się wątek romantyczny, naiwna główna bohaterka, a to wszystko oplecione pięknymi krajobrazami i dawnymi czasami które dodają uroku. Książka do przeczytania w jeden dzień. Lubię czasem do niej wrócić ot tak dla przyjemności i lekkości czytania.

Przyjemna, niezobowiązująca. Przeplatający się wątek romantyczny, naiwna główna bohaterka, a to wszystko oplecione pięknymi krajobrazami i dawnymi czasami które dodają uroku. Książka do przeczytania w jeden dzień. Lubię czasem do niej wrócić ot tak dla przyjemności i lekkości czytania.

Klasyczny Dan Brown. Przyjemny do czytania, gwarantujący miłe spędzenie czasu. Ogólnie książka zachęciła mnie do odwiedzenia Florencji, Robert Langdon i jego towarzyszka tacy sami jak zawsze.
Dodatkowo mogę napisać, że czytałam ją w okolicy lockdownów i napływających podejrzeń spisków mających na celu ograniczenie liczby ludności i dawało to momentami dość niepokojące odczucia.

Klasyczny Dan Brown. Przyjemny do czytania, gwarantujący miłe spędzenie czasu. Ogólnie książka zachęciła mnie do odwiedzenia Florencji, Robert Langdon i jego towarzyszka tacy sami jak zawsze.
Dodatkowo mogę napisać, że czytałam ją w okolicy lockdownów i napływających podejrzeń spisków mających na celu ograniczenie liczby ludności i dawało to momentami dość niepokojące odczucia.

Z perspektywy przyszłości, w której inność jest tłamszona, a wszystkim rządzi dyktator - było to ciekawe. W pozostałych kwestiach, takich jak postacie żywe przeplatające się z nieżywymi i ich działania, cały stworzony wielowymiarowy świat, charaktery i decyzje głównych bohaterów - strata czasu. Nie podejmuję wyzwania czytania kolejnych części.

Z perspektywy przyszłości, w której inność jest tłamszona, a wszystkim rządzi dyktator - było to ciekawe. W pozostałych kwestiach, takich jak postacie żywe przeplatające się z nieżywymi i ich działania, cały stworzony wielowymiarowy świat, charaktery i decyzje głównych bohaterów - strata czasu. Nie podejmuję wyzwania czytania kolejnych części.

Po przeczytaniu kilku książek Dana Browna można zauważyć schematy w jego książkach. Ta jest podobna do poprzednich: ciekawa, wsparta faktami, ale nie encyklopedycznie przesycona, szybka do przeczytania, ogólnie przyjemna -jeśli ktoś lubi zagadki, tajemnice, morderstwa i Roberta Langdona.

Po przeczytaniu kilku książek Dana Browna można zauważyć schematy w jego książkach. Ta jest podobna do poprzednich: ciekawa, wsparta faktami, ale nie encyklopedycznie przesycona, szybka do przeczytania, ogólnie przyjemna -jeśli ktoś lubi zagadki, tajemnice, morderstwa i Roberta Langdona.

Styl pisania autorki jest ciekawy, na pewnym etapie czytania można było znaleźć argumenty na winę każdego z podejrzanych. Nie powiem, żeby mocno mnie porwała, ale trzyma poziom przyzwoitego kryminału.
Minus za ckliwe zakończenie.

Styl pisania autorki jest ciekawy, na pewnym etapie czytania można było znaleźć argumenty na winę każdego z podejrzanych. Nie powiem, żeby mocno mnie porwała, ale trzyma poziom przyzwoitego kryminału.
Minus za ckliwe zakończenie.

Zaczęłam czytać tę książkę nie wiedząc, że to druga z serii. Trochę się męczyłam, znalazłam różne literówki (ale to kwestia tłumaczenia).
Obraz twardego biznesmena, który zawsze osiąga to co chce nagle znika na rzecz jęczącego i ślepego mężczyzny. Dobrze opisana nanotechnologia i jej potencjał, ale sama historia mnie nie przekonała. Miałam też wrażenie, że tak od 3/4 książki wszystko było opisywane bez jakiegoś sensownego rozwinięcia akcji, byle jak najszybciej dotrzeć do końca.
Po zakończeniu ani nie mam ochoty czytać poprzedniej części w celu uzupełnienia historii, ani nie mam ochoty poznać dalszych losów.
Największy plus za zakończenie.

Zaczęłam czytać tę książkę nie wiedząc, że to druga z serii. Trochę się męczyłam, znalazłam różne literówki (ale to kwestia tłumaczenia).
Obraz twardego biznesmena, który zawsze osiąga to co chce nagle znika na rzecz jęczącego i ślepego mężczyzny. Dobrze opisana nanotechnologia i jej potencjał, ale sama historia mnie nie przekonała. Miałam też wrażenie, że tak od 3/4...

Przeczytałam książkę już jakiś czas temu i potrzebowałam dłuższej chwili, żeby przypomnieć sobie o co w ogóle w niej chodziło. Wniosek z tego jeden: nie zapada bardzo w pamięć.
Przywołałam sobie pozytywny odbiór wątku Anniki i rozczarowanie jeśli chodzi o cały wątek związany z fundacją Raj. Potencjał był, niestety niewykorzystany.

Przeczytałam książkę już jakiś czas temu i potrzebowałam dłuższej chwili, żeby przypomnieć sobie o co w ogóle w niej chodziło. Wniosek z tego jeden: nie zapada bardzo w pamięć.
Przywołałam sobie pozytywny odbiór wątku Anniki i rozczarowanie jeśli chodzi o cały wątek związany z fundacją Raj. Potencjał był, niestety niewykorzystany.

Im dalej w las, tym mniej rozumiem prokuratur Sawicką i tym mniejszą sympatią ją darzę. Na plus: książkę czyta się bardzo szybko - krótkie rozdziały zachęcają, żeby przeczytać "jeszcze jeden".
Mam oczywiście specjalne miejsce w sercu dla autorki, z uwagi na Szczecin, więc na pewno sięgnę po kolejną część, ale głównie żeby sprawdzić czy cała seria zakończy się na dobrym poziomie.

Im dalej w las, tym mniej rozumiem prokuratur Sawicką i tym mniejszą sympatią ją darzę. Na plus: książkę czyta się bardzo szybko - krótkie rozdziały zachęcają, żeby przeczytać "jeszcze jeden".
Mam oczywiście specjalne miejsce w sercu dla autorki, z uwagi na Szczecin, więc na pewno sięgnę po kolejną część, ale głównie żeby sprawdzić czy cała seria zakończy się na dobrym...

Lekka, przyjemna, nie zmieniająca życia. Taka typowa Meg Cabot.

Lekka, przyjemna, nie zmieniająca życia. Taka typowa Meg Cabot.

Początek ciekawy, rozwinięcie akcji niezłe. Tak do połowy książki było na poziomie, później zaczął się robić typowy przewidywalny romans.
Dopiero po fakcie doczytałam że autorka lubi szczęśliwe zakończenia, więc to zdecydowanie moja wina. Oczekiwałam czegoś niestandardowego ☹️

Początek ciekawy, rozwinięcie akcji niezłe. Tak do połowy książki było na poziomie, później zaczął się robić typowy przewidywalny romans.
Dopiero po fakcie doczytałam że autorka lubi szczęśliwe zakończenia, więc to zdecydowanie moja wina. Oczekiwałam czegoś niestandardowego ☹️

Ta książka mnie zmęczyła. Intryga była bardzo zawiła, do tego stopnia, że chętnie bym to sobie rozpisała na kartce żeby poukładać wszystkie puzzle na miejsce. Postacie w większości nie wzbudzająe sympatii, lekceważenie tropów które się pojawiały, chyba ot tak dla zasady, ilość kłamstw tak duża, że chyba tylko sama autorka jest w stanie to zrozumieć i to wszystko okraszone opisami głębokich uczuć prokuratorki na widok Meyera....
Jest to pierwsza książka tej autorki którą przeczytałam i prawdę mówiąc nie bardzo mam ochotę sięgać po więcej.

Ta książka mnie zmęczyła. Intryga była bardzo zawiła, do tego stopnia, że chętnie bym to sobie rozpisała na kartce żeby poukładać wszystkie puzzle na miejsce. Postacie w większości nie wzbudzająe sympatii, lekceważenie tropów które się pojawiały, chyba ot tak dla zasady, ilość kłamstw tak duża, że chyba tylko sama autorka jest w stanie to zrozumieć i to wszystko okraszone...